Ένα κοπάδι από Cryptogyps lacertosus (αριστερά) παρατηρούν και περιμένουν τη σειρά τους ενώ αρκετά άτομα του Dynatoætus pachyosteus (κέντρο, δεξιά) τρέφεται με το κουφάρι ενός νεκρού Diprotodon optatum στο τοπίο Naracoorte του Ύστερου Πλειστόκαινου της νότιας Αυστραλίας. Δημιουργία: John Barrie, καλλιτέχνης ανακατασκευής φυσικής ιστορίας (ευγενική προσφορά του Πανεπιστημίου Flinders)
Ένας νέος αετός και ένας γύπας ανακαλύφθηκαν σε απολιθωμένα κρεβάτια.
Ο μοναδικός γύπας της Αυστραλίας και ένας φοβερός εξαφανισμένος αετός είναι από τα πρώτα καταγεγραμμένα αρπακτικά πτηνά από το Πλειστόκαινο πριν από περισσότερα από 50.000 χρόνια – και τώρα Παράλληλα με τις νέες επιστημονικές πληροφορίες που δημοσιεύτηκαν στο Alcheringa: ένα αυστραλιανό περιοδικό παλαιοντολογίαςΜια τολμηρή νέα ζωγραφική ανακατασκευή ενός αετού που ονομάστηκε πρόσφατα και του μοναδικού γνωστού γύπα της Αυστραλίας θα παρουσιαστεί αυτό το μήνα στα καταγεγραμμένα στη λίστα παγκόσμιας κληρονομιάς σπήλαια Naracoorte στην ακτή Limestone της Νότιας Αυστραλίας.
Έρευνα για τη μεγαπανίδα και τα εξαφανισμένα πτηνά
«Φανταστείτε αυτά τα μεγαλοπρεπή πουλιά να ανταγωνίζονται για τροφή σε τοπία της Νότιας Αυστραλίας που κυβερνώνται από μεγαπανίδα, όπως το γιγάντιο βόμπατ. Diprotodon optatum και το “μαρσιποφόρο λιοντάρι” Thylacoleo carnifex,», λέει η Δρ Έλεν Μάθερ, από το εργαστήριο παλαιοντολογίας του Πανεπιστημίου Flinders.
Το έργο ακολουθεί εκτεταμένη εργασία της ομάδας Flinders για την εξαφανισμένη πλέον μεγαπανίδα, συμπεριλαμβανομένου του μεγαλύτερου αετού που πέταξε ποτέ στην Αυστραλία, που πρόσφατα ονομάστηκε Dynatoætus gaffaeαπό τον Dr Mather, τον αναπληρωτή καθηγητή Trevor Worthy, τον Dr Aaron Camens και άλλους.
Το βραχιόνιο της νεοπεριγραφείσας Dynatoætus pachyosteus (αριστερά) σε σύγκριση με αυτό του ζωντανού Αετού με σφηνοουρά. Credit: Ellen Mather
Ανακάλυψη νέων ειδών αυστραλιανού αετού και γύπα
Στο τελευταίο τους άρθρο, ο Δρ Mather και ο Αναπληρωτής Καθηγητής Worthy ενώνουν τους παλαιοντολόγους της Flinders Dr Diane Fusco, τον καθηγητή Mike Lee (Flinders and SA Museum) και τον Dr John Hellstrom (Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης), για να δημοσιεύσουν λεπτομέρειες για τον δεύτερο μεγαλύτερο αετό, που σωστά αποκαλείται Dynatoætus pachyosteusπεριγράφεται αποκλειστικά από απολιθωμένα οστά που βρέθηκαν στο σπήλαιο Victoria των Σπηλαίων Naracoorte.
«Αυτός ο νέος αετός
“Αυτό το είδος (Dynatoætus) ήταν ενδημικό της Αυστραλίας, που σημαίνει ότι δεν βρέθηκε πουθενά αλλού στον κόσμο.
«Τώρα που βρήκαμε δύο είδη και γνωρίζουμε ότι αυτό το γένος δεν σχετίζεται ιδιαίτερα με αετούς εκτός Αυστραλίας, προτείνουμε ότι αυτή η ομάδα αρπακτικών πρέπει να ήταν στην Αυστραλία για κάποιο χρονικό διάστημα, αντί να έχει φτάσει σχετικά πρόσφατα. ”
«Ωστόσο, οι αναλύσεις μας υποδεικνύουν ότι μπορεί να σχετίζονται με τον αετό με το μεγάλο λοφίο και τον αετό των Φιλιππίνων, κορυφαία αρπακτικά στις τροπικές ζούγκλες της Νοτιοανατολικής Ασίας και της Νέας Γουινέας».
Αναλύσεις ειδών γύπα και αετού
Η ομάδα περιέγραψε επίσης τον αυστραλιανό γύπα για πρώτη φορά (Cryptogyps lacertosus), ένα πουλί στο μέγεθος ενός σύγχρονου αετού με σφηνοειδή ουρά, φτιαγμένο από οστά που περιλαμβάνει ένα σχεδόν πλήρες ζευγάρι φτερών από ένα μεμονωμένο άτομο που είχε προηγουμένως ανακτηθεί από μια υποβρύχια σπηλιά, γνωστή ως Green Waterhole ή Fossil Cave, κοντά στο όρος Gambier.
Στην τελευταία εργασία, η ομάδα του Πανεπιστημίου Flinders συνέδεσε αυτά τα υπολείμματα SA με οστά που μελετήθηκαν σε ένα σπήλαιο Nullarbor στη Δυτική Αυστραλία – υποδηλώνοντας Κρυπτόγυφοι ήταν περισσότερο ένας πρωτόγονος γύπας από ό,τι πιστεύαμε προηγουμένως.
Ο καλλιτέχνης John Barrie και η παλαιοντολόγος Ellen Mather ποζάρουν με τον πίνακα. Julie Barrie (Flinders University Paleontology Laboratory)
Έργα τέχνης αυτών των εξαφανισμένων αρπακτικών πτηνών της Αυστραλίας, που δημιουργήθηκαν από τον τοπικό καλλιτέχνη της Νότιας Αυστραλίας και φυσικό ιστορικό John Barrie, θα εκτεθούν στο Naracoorte Fossil Centre.
Συνέπειες και αποτελέσματα
«Οι περισσότεροι γύπες της υποοικογένειας Aegypiinae (γύπες του Παλαιού Κόσμου που σχετίζονται με τον γύπα) έχουν εξαιρετικά ελαφριά οστά φτερού γεμάτα με κοιλότητες αέρα, που πιστεύεται ότι διευκολύνουν μεγάλες περιόδους πτήσης στα ύψη», εξηγεί ο Δρ Mather. “Αλλά Κρυπτόγυφοι φαίνεται να του έλειπε αυτή η προσαρμογή.
Αυτό θα μπορούσε να υποδηλώνει ότι Κρυπτόγυφοι δεν ήταν τόσο αποτελεσματικό ανεμόπτερο όσο οι ζωντανοί συγγενείς του.
Τα δύο είδη των Dynatoætus βρέθηκαν στις αποθέσεις του Σπηλαίου Απολιθωμάτων Βικτώριας και ως εκ τούτου ζούσαν στην περιοχή μεταξύ 500.000 και 200.000 ετών πριν.
Τα απολιθώματα αετών είναι σπάνια, επομένως δεν είναι σαφές πότε ακριβώς αυτά τα πουλιά εξαφανίστηκαν. Ωστόσο, οι ερευνητές κατάφεραν να χρονολογήσουν τον απολιθωμένο γύπα από το σπήλαιο Green Waterhole.
Ο συν-συγγραφέας Δρ. Hellstrom διεξήγαγε σειριακή χρονολόγηση με ουράνιο των σχεδιών ασβεστίτη (κρύσταλλοι ασβεστίτη που σχηματίζονται στην επιφάνεια του στάσιμου νερού σε σπηλιές) στις οποίες ήταν θαμμένα τα απολιθώματα, υποδηλώνοντας ότι Cryptogyps lacertosus ζούσε πριν από περίπου 60.000 χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι επέζησε μέχρι τη μαζική εξαφάνιση της μεγαπανίδας της Αυστραλίας.
Είναι πολύ πιθανό η εξαφάνιση των μεγάλων μαρσιποφόρων να έπαιξε βασικό ρόλο στην εξαφάνιση του Κρυπτόγυφοικαι ίσως και γιγάντιους αετούς, λέει ο Δρ Mather.
«Ό,τι κι αν προκάλεσε την εξαφάνιση τουλάχιστον του γύπα και δύο άλλων αετών, το αποτέλεσμα είναι ότι σήμερα η Αυστραλία έχει μόνο ένα μεγαλύτερο αρπακτικό στην πανίδα της στην ενδοχώρα. Αυτό είναι ασυνήθιστο παγκοσμίως, καθώς οι περισσότερες ηπείροι φιλοξενούν αρκετούς αετούς και γύπες.
“Γνωρίζουμε τώρα ότι η εξαφάνιση όχι μόνο αφαίρεσε μεγάλες ομάδες πανίδας θηλαστικών, αλλά ότι η απουσία γύπων είναι μια πρόσφατη απώλεια και ότι η Αυστραλία είχε άλλους δύο αετούς, και οι δύο ικανοί να αιχμαλωτίσουν μεγαλύτερα θηράματα από τον αετό με σφηνοειδή ουρά.”
Παραπομπή: «Pleistocene raptors from subterranean κοιτάσματα της Νότιας Αυστραλίας, με περιγραφή ενός νέου είδους Dynatoaetus (Accipitridae: Aves): morphology, systematics and paleoecological implications» των Ellen K. Mather, Michael SY Lee, Diana A Fusco, John Hellstrom και Trevor H. Worthy, 2023, Alcheringa: ένα αυστραλιανό περιοδικό παλαιοντολογίας.
DOI: 10.1080/03115518.2023.2268780